Hallo lieve allemaal, toch nog éééén keertje,

Beetje vreemd dit verhaal te schrijven maar het niet doen klopt ook niet. Ik ging namelijk op 16 september met mijn als vanouds volgepakte fiets met de trein naar Lunéville om het laatste stuk naar huis alsnog te fietsen.Daar hadden mijn lijf enik gewoon vreselijk zin in, zo vlak voor het eind van mijn verlof. Charlotte stelde voor om in Zuid Europa in de zon te gaan fietsen maar dat klopte niet. Dat laatste stuk moest blijkbaar nog afgemaakt.

Het vertrouwde formatje dan maar weer en nieuwe foto's waarbij ook een foto bij thuiskomst dit keer. Eerlijk gezegd pas vanmorgen door Irene gemaakt. Ook zal ik melden tot welke veranderingen in mijn bestaan ik besloot en inmiddels over spreken kan.

Fietsfeiten

Een heerlijk tripje van 725 km in 9 dagen waarbij de eerste en laatste dag zo'n 45 km en de overige dagen tussen de 80 en 105 km. Gekozen voor de route door de Ardennen, ik was nieuwsgierig hoe ik deze nu zou ervaren. Viel dik mee dus, al was ik mijn 'klimbenen' voor een deel al weer kwijt.

Zowaar een echte lekke band, glas, in de middle of nowhere. De buiten banden worden wat droog en vermoedelijk minder onkwetsbaar. Eerst glas er via de buitenkant uitgepeuterd met mijn zakmes, nieuwe band erom, toen rustig stokbroodje geknabbeld en 's avond voor het eerst in mijn leven een band geplakt. Geen idee of ik het goed deed, ik gebruikte hem nog niet.

Weer gekampeerdop campings die in het naseizoen net zo vaak gesloten bleken als tijdens het voorjaar waarin ik vertrok. In Luneville regende het bij aankomst en de camping was net zo modderig als de vorige keer. Ook de eerste dag in de regen gefietst.Dat sloot dus allemaal naadloos aan op mijn laatste weken in juli. Daarna geen regen meer enin Nederlandwas het weerzelfs prachtig! Mijn handenruggen steken dan ook weer lekker af tegenmijn polsen.

Wel koud 's nachts en vooral heel erg veel dauw/condens waardoor mijn tent van binnen en van buiten kletsnat werd.

Bezienswaardigheden

In sneltreinvaart doorkruiste ik een aantal landen. Frankrijk, Luxemburg, Belgie, Nederland, en na Maastricht weer even terug naar Belgie. De verschillen tussen die landen vind ik best groot in dat relatief kleine gebied. Noord Frankrijk, glooiend, verlaten en weinig vooroorlogse bebouwing. Je kunt zien dat daar goed is gevochten. Luxemburg is tot voorbij Luxembourg behoorlijk vlak en gemakkelijk te fietsen enje ervaartplots een hoop luxe. Aangelegde fietspaden met bankjes om uit te rusten. Zelfs af en toe daarbij een fietsenrek om het de vermoeide fietser zo gemakkelijk mogelijk te maken. Luxembourg en Wilz zijn grotere plaatsen op heuvels gebouwd met diverse historische gebouwen. Sommigen zijn voor het mooi helemaal opnieuw gebouwd dus eigenlijk helemaal niet zo oud.

Dan Belgie met de onmiddellijk irritant slechte wegen. Ik moest telkens afstappen om mijn tassen weer goed aan de fiets te bevestigen. En dan ineens Maastricht. Een enorme luxe en etensgeuren (ja, onderweg weerveel honger) en veel en vaak dikkere mensen. Nam me direct voor om snel een weekendje Maatstricht te doen, de sfeer ervoer ik als uitnodigend gezellig.

Ontmoetingen

Heel weinig, men is uitgefietst. Alleen sta caravanhouders bezoeken hun stulpjes nog. Vond ik niet erg, ik wasmaar even weg. Een Nederlandse fietser kwam ik een aantal keer tegen. Een wat 'andere' man die al langere tijd onderweg was. Anders in de zin dat ik hem niet begreep. Bijvoorbeeld vond hij de mooie route uit de boekjes niet opschieten en nam daarom de doorgaande wegen. Echter, hij legde per dag 20 tot 30 km meer af dan ik.

Mijn laatste stop voor Maastricht had ik een gezellige namiddag met Hans en Grietje. Ja, zo heten ze echt. Een Nederlands stel waarvan de man tijdenseen tijdelijke echtscheiding een camping kocht en waar zij nu toch ook woont. Hans was namelijk opgeknapt nadat hij zich had laten ontslaan bij zijn oude werkgever.

Verder korte babbeljes, uiteraard ook een aantal over mijn fiets. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de verleiding niet altijd kon weerstaan om niet vertellen dat ik er 6 weken tussenuit was geweest met fietsen. Het voelde soms ook alsof ik al heel lang onderweg was.

In Maastricht bezocht ik de Lieve Vrouwen Basiliek, brande een aantal kaarsjes en bedankte Maria voor haar zorg tijdens mijn reis. Het klinkt misschien raar, maar ik voelde me beschermd door haar of wie/wat dan ook.

't Moreel

Thuisgekomen de vorige keer, heb ik mijn voornemens en behoeftes vorm trachten te geven. Ik heb mij aangemeld voor de opleiding Psychotherapie voor Volwassenenbijde Academie voor Psychotherapie in Amsterdam. Een intensieve vierjarige opleiding die je klaarstoomt voor een eigen praktijk(als je dat zou willen). Ik ben doorgelicht en goedgekeurd. Start is 1 oktober 2011.Daarbij kreeg ik in het hotel in Maastricht telefonisch van Jolande akkoord om drie dagen per week te gaan werken. Tevens verhuis ik naar Katja en haar team 2 onder de voorwaarde dat wanneer het over een half jaar (nog) niet soepel loopt, we er een punt achter zetten. Hier kan ik me in vinden. Daarna ging de zon dus letterlijk uitbundig schijnen.

Evaluerend (zei ze vrolijk) stel ik vast dat deze reis een geweldige beslissing was. Niet alleen om te komen tot nieuwe wegen maar ook als balsem voor lichaam en ziel. Ik ben niet van plan me nog in bochten te wringen en mezelf geweld aan te doen. De psychische ruimte die ik nu ervaar, wil ik vasthouden in liefdevolle relatie met anderen zolang dat laatste niet ten koste van mijzelf gaat. Ik wil iedereen adviseren die met dergelijk dromen rondloopt , ze uit te voeren.Veel is te realiseren als je het werkelijk wilt. Het moeilijkste gedeelte is het besluit zelf en de opbrengst is groot.

Dit was werkelijk het laatste verhaal. Ik ben inmiddels bezig met het maken van een fotoboek met alle verhalen en reacties van jullie erin.

Veel liefs en hopelijk zie ik jullie snel.

Annemarie.