Lieve allemaal,

Mijn gemopper in mijn vorige bericht over vermoeide benen en niet weten wat te eten, bleek een reden te hebben. Diezelfde nacht werd ik goed ziek. De volgende dag heb ik me ruim 35 km naar een grotere plaats gesleept, LunevilledichtbijNancy. Een helling van 100 m lengte van 5% kwam ik niet in een keer op.

Ik begon mij af te vragen hoe ik de reis in hemelsnaam wilde afsluiten. Wat zou doorgaan (na uitzieken) me nog opbrengen? Alleen het fietsend thuis aankomenwoog niet meer op tegen het ploeteren dat ik in kou en regen aan het doen was. De komende dagen zou het i.e.g.in mijn fietsregio nog slecht blijven. Mijn moeder en Jaap wilden me heel graag komen halen, mede ook omdat ze me dan nog kon zien voor haar vakantie. Voor de trein voelde ik me ook niet goed genoeg.

Ik koos dan ook om naar huis te gaan. Dit is dan ook het laatsteverhaal en ik zal nog een keer het format gebruiken.

Fietsfeiten

Dus, gisteren avond 27 juli 2011 thuis gearriveerd om 22.00 uur. Marit, Meike en Karel hadden in allerijl een maaltijd in elkaargezet en buiten hing een groot spandoek met 'Annemarie 4700 km' wat na grondig rekenwerk idd de juiste afstand is. Irene had snel de auto terug gebracht vanuit haar kampadres, eenpaar mensen kwamen langs en we aten taart en zongen voor de verjaardag van Jaap. Daarnagiga moe naar mijn overheerlijke bed.

Bezienswaardigheden

In de laatste periode vol regen en kou eigenlijk weinig gezien. Ik moet er bij zeggen dat het op het eind ook wel meer van hetzelfde werd, Het was toch meer een kwestie van volhouden geworden en hopen op beter weer. Druipend en bibberend door extra gekoelde supermarkten en daarnaweer op die fiets. Hetschuift de fantastische beelden van daarvoor even wat naar achteren, dat is jammer. Maar ik merk dat de flarden met herinneringen blijven komen.

Overigens staat in Luneville een enorm Chateau a la Versaille. Zomaar midden in de stad meteen kleinecamping in het park er achter.

Ontmoetingen

Met dedierbaren thuis dus vooral. Met Meike vandaag doorgebracht, veel gekletst even wat geregeld, fijn. Ook anderen wipten even binnen nav het spandoek. Ik vergat trouwens in mijn vorige blog te vertellen over de ontmoeting met de fietsreiziger Jacques. Hij is voor de derde of vierde keer bezig met een reis van 6 a 7 jaar! Hij verhuurt zijn huis en reist dan de hele wereld over. We hadden een leuk gesprek, ik kreeg zijn kaartje met de uitnodiging mailcontact te houden en met hem op te fietsen als ik wat langer weg wil. Hij is onderweg naar ondermeer Kazachstan en Siberie. Dat zijn nog eens opties, nietwaar?

't Moreel

Voldaan en moe. Allerlei griepversschijnselen dienen zich aan dus ik houd me even zo rustig mogelijk. Dat past ook wel bij het thuis landen. Ik ben nog niet echt aanwezig en leef nog half in een andere wereld. Ik leef dan ook nog steeds van dag tot dag. Af en toe druppelt iemand binnen en dat vind ik gezellig. Mijn fietstassen staan nog ingepaktin een klein kluitje bij elkaar in de zitkameren het is raar te realiseren dat ik daar mijn huis en helehebben en houdenin had zitten. Het was alles wat ik nodig had en eigenlijk zie ik nu de enorme inhoud van dit huis als mooi en heerlijk maar ook als onnodige ballast. Ik ben benieuwd hoelang dat zo blijft. Ook hoorde ik voor het eerst weer (Nederlandse) onzin televisie. Hoe verveeld moet je zijn om daar naar te gaan zitten kijken en waar maakt iedereen zichnou helemaaldruk om.

Vanmorgen de weegschaal beklommen en jawel, 15kilo is er af en tot mijn verbijstering kan ik al mijn oude kledig weer aan, zelfs met mijn opgeblazen griepbuik en al. Wat een heerlijke manier om af te vallen! Je eet je te pletter en fietst door de meest prachtige omgevingen. Een echte aanrader! Ik besef dat ik zal moeten aftrainen voor het behoud van mijn lijf maar ook om deendorfine stroom een beetje op gang te houden. Ook ga ik een heleboel andere leuke dingen doen, alles in een tempo waar ik zin in heb. Aanhele dagenrustig op mijn kont zitten heb ik vooralsnog geen behoefte.

Voor mezelf ga ik de foto's alsnog proberen te plaatsen als ik heb kunnen achterhalen waar ze ook al weer thuishoren. Het zijn vooral landschapsfoto;s, op weg naar Santiago zijn er meer mensen te zien. Wie weet lukt het alsnog.

Lieve allemaal, dank jullie voor je bijdragen aan dit blog en aan andere berichten per sms en soms per mail. (Mailtjes ontving ik nauwelijks omdat mijn mailbox vol was en iker moeilijk bij kon komen.)Jullie hebben ertoe zeker bijgedragen dat ik me geweldig voelde tijdens de reis. Dikke zoen voor iedereen.

Adios!

Annemarie.