Lieve allemaal,

Wat een toestand om inde middelgrote plaats Charmes een computer met internet te vinden: Uiteindelijk haalde de jongen van het toerist info zijn eigen computer thuis.

De verlatenheid en ontbreken van voorzieningen draagt naast de regen bij aan het feit dat ik moe word. Toch wil ik dit afmaken zodat ik helemaal naar huis fiets. Bovendien zijn er ook een heleboel momenten dat het leven heerlijk is.

Fietsfeiten

4600 km nu ongeveer. Gemiddeld per dag wisselend tussen 50 en zelfs een keer 100 km. De hellingen zijn niet steil maar doorlopend daar, waardoor mijn benen het zwaar hebben, toch nog. Ik hoopte daar nu wel vanaf te zijn maar vermoedelijk is het de regen die me parten speelt. Ik heb ook veel honger. Stokbrood vult niet voldoende. Ik mis soms de incidentele frietbakkers op de campings aan het eind van een fietsdag, Herman.

Op de aanwezige campings stippelde ik de route uit. Ik ben dan op 3 augustus thuis. Zware dagen zitten er tussen, vandaag kortte ik al in. Dat scheelt direct 30 km ofzo omdat er geen tussenzeg mogelijk is: Het kan dus maar zo een latere datum worden.

Beste Jens en andere Ventoux liefhebbers. Even voor de duidelijkheid. Ik houd niet van collen beklimmen. Ik doe ze als ze in de route zijn opgenomen en voel me daarna tevreden over mezelf maar er is geen enkele kans dat ik zomaar de Mont Ventoux er even bijpak, no way!

Heb overigens mijn voorrem buiten gebruik gesteld. Ondanks 2 maal telefonische hulp vanVittorio lijkt de rem niet te repareren hier.

Bezienswaardigheden

De Drome letterlijk uitgespoeld, dat maakte het afscheid wel gemakkelijker. Hoewel de camping dierbaar is, gaat mijn hart vooral uit naar de Drome zelf. Ik groette de ruine, het dorp, de korenvelden door een natte waas (van de regen dus). En het Forest de Saou Peter, met daarbij natuurlijk de Col die me erg meeviel. (heet ie ook al weer Lauzun?) Die heftige Chaudiere gelukkig niet.

De Jura in ongeveer twee dagen bestormd, in hevige regenval. Koud! Al snel ontdekte ik dat ik zo min mogelijk kleren aan moet trekken omdat alles anders nat wordt. Regenjack is niet waterdicht. Rainlegs over de bovenbenen tegen de wind en overschoenen over mijn sandalen heen houden mijn voeten niet droog maar wel warm. De Jura is wel heel mooi al zag ik het in ongunstige staat. Van 21 tot 23 juli was ik bij Tim en Trude in de buurt van Langres. Glooiende hellingen, mooi ook daar weer. Bovendien was het heel fijn elkaar weer uitgebreid te spreken en alle verbouwingen te bewonderen.Ik ben enorm vertroeteld. Zojuist de Vogezen door geweest, ben net ten noorden van Epinal nu. Ik ben niet erg dol op de Vogezen, te veel bos.

De Fransen onderhouden hun huizen slecht en bewonen liever lelijke nieuwbouw in plaats van te renoveren, dat is te kostbaar. Tegelijkertijd balen ze er van dat erzoveel buitenlanders in Frankrijk wonen. Zonde!!!

Ontmoetingen

Velen weer. Gemiddeld heb ik om de dag een uitgebreide ontmoeting met koffie en wijn, soms meerdere langere praatjes. Bijvoorbeeld met Truus en ik denk Jan die me hun enorme caravan rondleidden en me sochtends weer uitzwaaiden: Dit zijn de aardige Nederlanders die de Fransen roemen. Of een 22 jarige afgestudeerde filosofie student uit Londen die persebinnen 2 wekennaar Annecy wil fietsen om iets te bewijzen aan het meisje dat hem dumpte. Of op de camping waar dronken kerels me oneerbare voorstellen nariepen. Ik vroeg toen aan mijn evenzeer getatoeerde Fransman achter me of het wel veilig voor me was daar. Direct wierp hij zich op als zijn beschermer en vertelde dat de mannen op die camping nu eenmaal 'bizar' zijn.

En vele Nederlandse fietsers op weg naar het Zuiden. Maar dat wordt minder nu het blijft regenen.

't Moreel

Hm, dipje tijdelijk. Ik ben gewoon moe aan het worden dus en dat wil ik niet. Ik hoop op nog een enkele mooie dag. Een klein beetje zon maakt de wereld zoveel fijner!

Ik zie het ,maar zoveel mogelijk als het gemakkelijker maken om naar huis te gaan. Echter echt plannen maken ed komt er niet zo van. Ik zit nu een tikje in de 'overleef stand'. Maar ik weet dat ik me morgenochtend direct alweer optimistischer voel.

Ieg ik verheug me vooral erg op het weerzien met mijn meiden.

Vermoedelijk was dithet laatste blog van onderzeg, misschien nog een snelle vanuit Maastricht. Nu even kijken of het lukt om de kaart bij te werken.

Veel liefs, Annemarie.