Lieve allemaal,

Ik schrijf vanuit Valras Plage met campings die me laten betalen voor twee personen, auto en electra en dan ijskoud vermelden dat ik op 1 juli, dusde eerste dag van het hoogseizoen arriveer, dus het dubbele tarief moet betalen en wel € 40 per nacht. Mijn camping werd vertegenwoordigd door een bejaard dametje die me nog het lage seizoen rekende. Bij afrekenen zal blijken of dit stand houdt. Jullie merken het; ik ben (even) terug in de bewoonde harde wereld en ik heb daar nog welwat moeite mee.

Fietsfeiten

Dik 3500 km. Het eigenaardige doet zich voor dat ik fietsverslaafd dreig te worden of in elk geval mijn lijf. Daar ik normaal 70 km route en bij klimmen 60 km route heel welletjes vond (feitelijk werd het altijd 5 tot 10 km meer), nu wil ik meer fietsen terwijl het eindpunt nadert. Vanmorgen was ik heel relaxed aan het ontbijten om negen uur maar toen twee fietsers langskwamen dacht ik: 'eigenlijk zou ik nu het liefst ook op de fiets willen zitten' . Dat wordt aftrainen dus straks.

Gisteren het laatste stuk (Zuid) Oostelijk gereden van de uitlopers van de Pyreneeen via Narbonne naar het zuidelijkste puntje van mijn Franse route, 95 km bij elkaar. Wind bijna aldoor in de rugwaardoor ik de piepkleine klimmetjes bijna werd opgeblazen. Totaal niet vermoeid daarna.

Over een paar dagen terug via de Drome en dan naar keuze de Ardennen via Maastricht of de Eiffel en dan ter hoogte van Roermond het land in. Het voelt of ik moet inhouden, zeker omdat Irene op 2 augustus terugkomt van haar kamp en we het fijn vinden als ze er bij mijn aankomst is.

Bezienswaardigheden

Het gebied tussen de Pyreneeen en de Mas is prachtig.Heuvels met afwisselend druiven, graan en andere bebouwing. Richting Narbonne meer diepe kloven met op de randen dorpjes. Gek genoeg maakte ik geen foto's van het gebied ten noorden van Toulouse omdat ik de schoonheid toch niet kon pakken. Wel stom dat ik vergat Charlotte in haar domein te fotograferen, we waren te intensief aan het kletsen denk ik.

De badplaats Valras Plage is op zich niet ontsierd door hoogbouw maar ik vind er niets aan. Gisteren avond zo'n family camping disco bezocht om een wijntje te drinken, vandaag en morgen bezoek ik het strand. Dan ga ik gewoon weer lekker fietsen in de stillere natuur.

Ontmoetingen

Ik kwam zowaar een aantal Zwitsers meerdere malen tegen. Grappig toch dat je als trekking fietsers dan toch 'vrienden' wordt. Verder diverse aardige en norse Fransen. Ik heb echter het gevoel dat ik net de Mas verliet.

Oh ja, gisterenavond een Jacco achtige (uiterlijk) DJ bestudeerd en me proberen voor te stellen hoeJacco zich als DJ toen en nu zou presenteren. Ik kwam er niet helemaal uit. De beste man begon zelfs dansjes te doen op een wijze die geheel past bij puber meisjes, ik moest me inhouden het niet uit te schateren daar in mijn eentje aan de wijn.

't Moreel

Tja, lastige fase. Er blijken dus drietrajecten te zijn. 1e Die naar S de C. 2e Het aanvaarden van de terugreis die in eerste instantie steeds Oostelijk verliep en als 3e moet nu het stuur echt Noordwaarts. Echt naar huis dus. Dat roept dubbele gevoelens open ik ben me bewust van het woord ' moet'. Dus waarom fiets ik niet nog een lekker stuk verder door? Ik denk hard over de reden na. Verlengen voegt op zich nu niet veel meer toe omdat ik ook nog een deel van de zomer en in mijn verlof in de omgeving van thuis wil zijn. Om mijn dochters nog een stuk van hun vakantie te treffen, om weer hard te lopen, mijn tuin weer mooi te maken, van alles teregelen en misschien nog wel naar Noorwegen te gaan, ed. Als ik dan nog meer wil fietsen kan ik altijd nog een paar dagen of zelfs weken gaan.

Ik sprak onlangs Irene een aantal keren die ook een aantal keuzes moest maken. Ik herken wat zevoelde tijdens haar Azie reis. Het ontmoeten van dierbaren brengt je voortijdig naar huis en dat is wat lverwarrend omdat je pas thuis wilt komen als het ook echt zover is. Hoewel ik Lot in haar Franse woonomgeving bezocht, is ze toch eenstukje thuiskomen. Eigenlijk ben ik wel een beetje blij dat mijn dochters alledrie op vakantie zijn en ik ze daarom niet in Bourdeaux tref. Tim woont helemaal in Frankrijk dus dat zit ook net aan de goede kant, nog niet duidelijk is of ik daar langs ga. Ook heb ik zoals ik er nu tegen aankijk liever geen ontmoeting met Marieke die bereid is om te rijden tijdens haar vakantie om me te treffen. Het is vreemd maar misschien verandert het nog.

Kortom, ik heb nu het gevoel dat ik bijna thuis ben terwijl ik nog 1500 km te gaan heb. Als ik over een paar dagen weer op de fiets zit, is alles vermoedelijk weer ' gewoon'.

Lieve allemaal,

Tot binnenkort dus. Voor wie nu op vakantie is op gaat: hopelijk genieten jullie net zoveel als ik!

Liefs, Annemarie.