Lieve allemaal,

Poging 3 dit verhaal te schrijven vanuit de Mas de la Muse waar Charlotte me met medebewoners gisteren met champagne en slingers verwelkomden. 2 Eerdere pogingen verdwenen toen ze bijna voltooid waren maar ik heb mezelf weer opgekrikt zeker omdat een aantal van jullie dit blog leuk blijken te vinden. Dank weer voor jullie reacties, ik vind het leuk om de verhalen te schrijven.

Er is veel te vertellen en ik zal alles via het format proberen te ordenen.

Fietsfeiten

Totaal ongeveer 3200 km. Na vertrek uit Santiago de Compostela met de trein naar de grens, met de fiets 45 km naar Biarritz en vandaar uit richting Narbonne. Weer 70 km per dag door woest en dus steil gebied is best veel maar nodig om grotere plaatsen te bereiken voor campings en voorzieningen.

Vanaf Lourdes de trein genomen naar Toulouse om Charlotte voor haar vertrek te kunnen bezoeken, vandaar op GPS naar de Mas gefietst. De route werd door mijn leuke apparaatje met 25 km omgeleid zodat ik met 95 km op de teller arriveerde ipv 70 km.

De 27 e juni vertrek ik hier op de fiets terug naar de route voor het laatste, wat minder zware stuk naarr Narbonne, daarna fiets ik mogelijk via het strand bij Beziers terug naar huis.

Onder fietsfeiten vallen m.i. ook fietstreinen. In Spanje mag de fiets gratis mee met regionale treinen die 1 of 2 keer per dag ergens vertrekken. Vanuit S de C kon ik met 3 overstappen naar de grens Irun, een kaartje moest op elk station opnieuw worden gekocht. Tijdens de laatste overstap werd mij meegedeeld dat de vier plaatsen voor fietsen inmiddels bezet waren dus ik kon niet verder. Een andere trein reed die dag niet, ook kon niet worden aangegeven wanneer ik dan wel meekon omdat niet gereserveerd kan worden. Monter stelde ik dat ik die dag met de gratis niet te reserveren fietstrein naar Irun zou reizen en dat zij het maar moesten oplossen. Vervolgens propte ik zo overtuigend mijn fiets met alle daaraan hangende tassen door het smalle treindeurtje dat een halve meter hoger ligt, dat allerlei mannen in de trein hielpen. Zodra de fiets binnen was, vertrok de trein en vroeg iedereen zich af waar die fiets eigenlijk moest staan. Ik vond om de hoek een bagagedepot voor koffers en zette het ding er voor. De conductrice arriveerde en vertelde me woedend dat ik een trein te vroeg was ingestapt en dat deze trein verboden was voor fietsen. Ze zou me er in Burgos uitsmijten en ze wist niet of daar ooit een fietstrein zou langskomen. Na gekalmeerd te zijn mede doordat ze mij toch wel aardig vond, mocht ik met fiets mee naar het eindpunt Hendaye aan de Franse kant. Op de WC heb ik later zitten schateren van de lach.

Bezienswaardigheden

S de C besprak ik al in mijn vorig verhaal, ik had het daar helemaal fijn met Mama en Jaap.

De tweede dag bezochten we in hun huurauto Finisterre waar vroeger de pelgrims hun schelp van het strand opraapten en waar Jaap als oud zeevarende herinneringen aan had. Ook ik ronde met Ees vroeger die vuurtoren. Natuurlijk volgden we op de heenweg de fietsroute met gepaste aandacht voor de hellingen.

De kustroute per fiets naar Biarritz was ook weer prachtig en ik heb indachtig de adviezen van Meike daar op een luxe camping aan het strand gezeten, zelfs een aantal uren op het strand gezeten, maar voor zwemmen was verboden, het weer was te slecht. Volgende dag prachtige zon maar ik wilde toch weer fietsen, een goed teken denk ik.

De Basken - Katharen route naar Narbonne is werkelijk prachtig, intens en heftig. Lourdes ligt op de route waar ik een camping vond midden in de stad, heel vreemd maar ook erg knus en gemakkelijk. Ik wandelde dus tijdens etenstijd naar de beroemde grot waar ik geen legioenen in rolstoelen trof maar wel een aantal mensen die daar weet ik hoelang al op de knieen op het beton zaten te bidden. Een bijzondere plek waar ik even ben gaan zitten. 's Avonds en ‘s nachts een weergaloos onweer en plensbuien. De tent ging met minstens 2 liter water achterop de fiets en dit is geen grapje.

Ontmoetingen

In S de C had ik een leuke ontmoeting met Riemke en Wouter die ik vast nog wel eens zal zien en ik onderhoud nog sms contact met Joop en Ria die nog niet arriveerde in S de C. Ik draag veel de sjaal die ik van Ria kreeg als luchtige bedekking van mijn brandwonden.

Fietsers ontmoet ik nog steeds. Geen pelgrimgangers bijna meer (ik kruiste nog een aantal keer de route), maar ook andere fietsers blijken graag een praatje te maken en dat gaat gemakkelijk en is gezellig omdat je 'gelijkgestemden' bent.

't Moreel

Afscheid nemen van het pelgrimschap en de Camino was een proces. Finisterre en de treinreis hielpen daarbij. Ik bemerk steeds meer dat de Camino met me heeft gedaan dan ik dacht. Het voornaamste is dat ik 6 weken volledig mezelf ben geweest en dat is heerlijk en prima maar er is meer. Nu ben ik echt bezig met hoe ik straks thuis mijn leven wil leiden. Het borrelt vanbinnen gezellig en rustig, ik laat het allemaal komen zoals het komt en leef nog steeds van dag tot dag.

Dagelijks als ik ergens op een mooi plekje een broodjeop een steen zit te eten, besef ik hoe bijzonder het is wat ik beleef. Dan besef ik ook daar nu ook wel dat daar een einde aan gaat komen. Tegelijkertijd is een deel van mij duidelijk naar huis aan het reizen en dat voelt ook goed.

Zoals gezegd, er gebeurt van alles en ik vind het heerlijk om even een aantal dagen te kunnen relaxen aan het zwembad in deze prachtige omgeving en te kunnen bijpraten met mijn lieve vriendin.

Lieve allemaal,

Ik wens jullie een mooie zomer, het schijnt ook in Nederland weer heerlijk te worden de komende tijd. Ik geniet hier nog even door.

Veel liefs, Annemarie.