Tot Burgos
Lieve allemaal,
Het is nog maar kort geleden dat ik mijn vorige verhaal schreef, zie ik. Toch weer heerlijke reacties van diverse lieve mensen. Spanje leest mee merk ik, hoi Ber, lang niet gezien!
Fietsfeiten
Weet ik veel hoeveel km totaal nu. Ieg fiets ik in Spanje nu gemiddeld 60 km per dag. Vanaf morgen wordt dat misschien meer omdat het tijdelijk iets vlakker wordt. Ik heb de heuvels nu psychisch onder controle. Het is gewoon een feit dat je in Spanje de hele dag aan het klimmen bent. Af en toe mag je eventjes naar beneden uitrusten als de wind meewerkt.
De loper Marieke, maakt ook minder km. Die lopen oha over een pad min of meer evenwijdig aan de hoofdweg. De Nederlandse fietser echter, steekt die hoofdroute regelmatig over voor een mooi ommetje door de heuvels. De eerste dag na de col sneed ik 30 km echt heftig klimmen over, daarna niet meer. Echter, ik ben er achter gekomen dat diverse Nederlandse mannelijke fietsers gewoon over de hoofdweg fietsen. De Herman waar ik in het begin mee samenfietste, kom ik iedere keer tegen. Die fietst met twee anderen 40 km per dag en houdt elke 3e dag een rustdag. Ik heb hem gedreigdzijn achternaam op dit blog te vermelden...
De dreigende luchten zijn vandaag verdwenen en ik fietste weer lekker in een topje, afgeritste pijpen en sandalen. Wel een beetje koud hoor op 1000 m hoogte.
Mijn linker zitbotje is nog steeds opgezwollen. In Puenta la Reina een arts bezocht. Deze stelde dat het vooralsnog een bloeduitstorting betreft, te genezen met 2 tot 3 weken niet fietsen. Uitgesloten dus. Cremetje gekregen, 3 keer per dag masseren en ibuprufen. Bij koorts en extreme roodheid moet het mes erin. Mijn zadel staat nu bijna verticaal en mijn twee fietsbroeken over elkaar zorgen dat niet erger is geworden, maar ook niet beter.
Bezienswaardigheden
Tja, Spanje is zo mooi, wat zal ik er over vertellen. Veel vergezichten, rommelige beplanting van koren, amandelbomen, bloemen, klaprozen enz. en dat alles gelardeerd met rode aarde. In de verte hogere bergen en verder veel lange wegen door het niets afgewisseld met haarspeldbocht gebeuren.
Kleine vaak ook wat stille dorpjes met ineens prachtige kerkjes. Veel altaren zijn volledig met goud belegd, voor mij een beetje teveel van het goede. Nu Burgos. Prachtige stad met een fijne sfeer. Enorme gebouwen afgewisseld met platanen, de rivier. Mooi.
In San Milan een prachtig klooster.
Ontmoetingen
Ja, eindelijk weer dus. Die rufugio´s probeer ik toch een beetje te ontduiken, tenminste de slaapzalen. In Puenta la Reina waar ik de vorige keer schreef en heel leuk aan tafel zat met een stel Engelsen en een Hongaarse, viel me de volgende ochtend op dat iedereen wallen onder de ogen had. Men had weer luid gesnurkt.
Eergisteren in een klein dorpje de volledig uitgestorven camping weer afgekeurd, kwam ik twee Nederlandse mannen tegen toen ik me opmaakte er nog 12 km zwaar klimwerk bij te pakken die dag. Deze mannen zonder tent gokten op een dorpje2 km verderop en ik ben met ze meegefietst.Na heel veel zoeken en vragen daar inderdaad een hartstikke leuk hotelletje. Er was echter maar een restaurant open, een afschrikwekkend goudblinkend 4 sterren ding. Hoewel ik al warm had gegeten tussen de middag, ben ik met de kerels daar een borrel gaan drinken en heb meegegeten. Of eigenlijk mee gedronken. Dit waren nu eens echt leuke mannen (natuurlijk daarom gewoon gebonden). Jemig wat hadden we een pret en wat had ik het gisteren zwaar. Gister 50 km gefietst naar Belorado, daar in een refugio geslapen in een eigen kamer. Het was ook de verjaardag van Marit, dus misschien was ik daarom ook wel een beetje uit mijn doen. Vandaag weer top fit.
´t Moreel
Top. Niets aan toe te voegen. Ik geniet met volle teugen. Wel dagelijks een dip tijdens het zoeken van een slaapplek. Ik ben dan moe en altijd bezorgd dat ik niet fijn onder dak kom. Maar, het komt iedere keer keer goed.
Ik ben er naar mijn gevoel bijna en dat gaat me veel te snel. De terugweg zalanders zijn omdat je dan echt elke dag andere mensen treft. Ik weet nog niet hoe ik het zal doen maar ik kan me niet voorstellen dat ik direct naar huis kom.
Oh ja, klein niet geheel onbelangrijk detail: mijn riem moet steeds strakker.
Lieve allemaal, ik ga Burgos nog even onveilig maken en wat de eten ritselen. Ik denk veel aan iedereen met een blij gemoed.
Liefs, Annemarie.
In Spanje
Lieve allemaal,
Nu voor de tweede keer gestart met dit verhaal, het eerste was ineens verdwenen.
Wat geniet ik van jullie reacties en jullie meeleven! Inmiddels zit ik in Spanje in een refugio waar ze hier naar het schijnt vaak internet hebben. Meike dat betekent dat we binnnenkort echt een keer kunnen skypen....
Fietsfeiten
Bijna 2000 km gefietst. Dit is 5 - 10% meer dan de route in het boekje. En Marieke, ook meer dan de borden aangeven. Als er op de enorme borden staat dat S de C nog 800 km ver is, betekent dat over de autoweg. Mijn route loopt veelal over leuke andere wegen. Op dit moment zit ik in Puenta de Reina oid., nog ongeveer 800 km te gaan. Weer is prima, benen worden beter. Wel drong het pas onlangs tot me door dat Spanje nog een heel stuk bergachtig is dan Frankrijk. Pffffff, maar goed, ik merk dat ik eindelijk iets minder ver hoef terug te schakelen bij een heuvel.
Bezienswaardigheden
Les Landes na het vorige verhaal. Voor menigeen een schrikbeeld vanwege de saaiheid van de bossen. Nou, om te beginnen is men in rap tempo die bossen aan het kappen en te vervangen voor landbouwgrond. Af en toe zag ik wat herplanting, maar het hield niet over. Ik moest denken aan Ferngully, de film de de meiden vaak draaiden. Ik zag hertjes de weg oversteken en naar me kijken alsof ze me groetten (ik groette ze wel). Ik zag een hertje met gebroken nek in de berm, een prachtig jong vosje op de weg en iets van een dood hermelijntje oid. Afijn, het was er gewoon mooi. En stil.
Natuurlijk als enige vond ik het nodig om mijn plan te volgen om via Oloron de Sainte Marie de Col de Somport over te steken, ook weer om diverse zeer steekhoudende redenen. Afijn, iedereen van de '1 mei vertrekgroep' ging natuurlijk via Jean Pied de Port en Roncevalles. dit scheelt 2 tot 3 dagen fietsen. Blijkbaar doet iedereen die route, want ik zag vanaf Poitiers geen fietsende pelgrim meer. Maar daarover later.
De col de Somport dreigde al vanaf het moment dat ik het plan maakte om de reis te maken. Ik probeerde zo dichtbij mogelijk te overnachten, zo dat ik de volgende ochtend nog10 kmwarm kon lopen op niet te steil vals plat. De dag zelf begon geweldig. 30 km naar de top waarvan de eerste 15 km redelijk gemakkelijk gingen. De laatste stop in Urdus was ik opgewekt en fit. Dat was snel over. Ik werd moe en mijn water raakte op. Kortom, de route was meer dan prachtig, ik maakte vele fotos die ik jullie nog steeds niet kan laten zien. Echter mijn benen verzuurden. De steilte was niet het probleem maar ik werd zoooo moe. Water raakte op en was niet bij te vullen dus een lange rustpauze met eten en drinken kon niet meer.
Ik dacht telkens aan de adviezen van Henk, een ander pelgrim en wat ik zelf bedacht: ik hoef nog maar 10 km en heb daar de hele dag voor. Hm, niet zonder water dus.
Afijn, per 100 meter fietsen en daarna de benen laten rusten kwam ik uiteindelijk boven waar direct de Spaanse grens was en een steile afdaling Spanje in leidde. Ik werd emotioneel en heb snuffend mijn moeder gebeld: ' ik ben in Spanjehe...'
Spanje is direct anders, qua cultuur, mensen en landschap. Ik moes er even aan wennen.
Ontmoetingen
Tja, dat werd bijna een probleem. Af en toe een babbeltje met een wandelende pelgrim, of een kerel die uit Zuid Spanje via Santiago naar Nederland fietst en gisteren een jonge voormalig semi prof mountainbiker (12e op de wereldtop geweest en brandweerman). Mensen aan de bar in een hotel als de camping weer eens te griebus was maar geen fietstende pelgrims. Nada, noppes sinds Poitiers. Het was natuurlijk nooit echt een probleem maar moest wel veranderen. Dus, ik nam mij voor om in het drukkere Spanje in refugio´s te gaan slapen, ieg om de dag. Vandaag heb ik dus direct het allerbeste: een tentje naast een refugio. Ik dronk net een stevige bier op mijn nuchtere maag met vier Hollandse kerels die km jagen.
´t Moreel
Goed, maar stond even onder druk door de stilte en de ongure campings. Inmiddels kwamvandaagde twee routes weer bij elkaar en ik zag eenheuse fata morgana.Mijn weg uit de heuvels kwam op een grotere weg en ik zag direct een fietser op de rug in de verte. Joepie!!!! Een andere fietser. Ik er achteraan maar ik moest de bladzijde van mijn boekje omslaan. Daarna de beste fietser nooit meer gezien terwijl ik echt aardig doortrapte en die ' figuur' het rustig aandeed. De psyche waarschijnlijk.
Blij dat ik in Spanje ben. Ik verwacht over twee weken aan te komen waar Mama en Jaap me opwachten. Dan ook eens kijken wat ik daarna doe. Helemaal terugfietsen of vanaf de grens met Frankrijk, tenslotte is daar dan meer te beleven......ik ga daarover nadenken.
Lieve allemaal, mijn dagmenu staat voor me klaar!! Hoef ik een keer niet te koken (opwarmen).
Tot de volgende keer en veel liefs!
Annemarie
Afzien na Poitiers
Lieve allemaal,
Daar ben ik alweer, zomaar een computer bij de Tourist info terwijl ik moet wachten tot ik mijn chambre kan betreden.
Wat heerlijk toch al jullie reacties! Dat maakt me wat wee van binnen.Collega`s, laat Daan dit blog naar huis sturen, ze heeft geen tijd om het op het werk te lezen. Keerpunt, waar vind je zo`n arbeidethos!
Fietsfeiten
Weet ik veel, ongeveer 1400 km. Steeds meer heuvels en pijn in de benen maar hetgaat gemakkelijker. Eh Watze, echt relaxed fietsen is het echt niet alsmaar hoor, stel je plaatje maar een beetje bij. Wel is het geweldig.
Voor Mama en haar kaart. Na Poitiers ronde ik Angouileme, allerlei kleine dorpjes en vandag st. Emillion. Nu ben ik in Cadillac, niet te verwarren met Gaillac, Lot. Enne, enkele Pigeonniers (hoe schrijf je dat) gespot.
Bezienswaardigheden
Poitiers kende ik nauwelijks meer terug, is enorm gelikt en toeristisch geworden. Koffie gedronken met twee Compostella Friezen op het plein bij het Hotel de Ville bij cafe la Paix, alles ligt er overhoop omda het hele plein vernieuwd wordt.
Het Frankrijk dat ik de laatste dagen zag is leeg, stil en soms weinig opwindend. Alleenop de troeristische plekjes is eea opgeleukt, maar hemel wat lopen alle dorpjes leeg. Alle campingsopgeheven of pas in juni open, chambre d'hotes vaak verdwenen of vol en het woord alimentation is niet meer bij iedereen bekend.
Mijn benen waren vandaag voor het eerst zonder bandages tijdens het fietsen. Voelt wel goed, straks maar eens kijken wat er onder mijn broek vandaan komt. Mijn handen zijn ook erg fraai: handrug steekt spierwit af tegen polsen en onderste twee vingerkootjes.
Ontmoetingen
Liggen een beetje stil. Zoals de vorige keer beschreven fietst de meute die vertrok op de magische datum 1 mei via de kust. Vanaf Poitiers een bejaarde vader met een zoon en een bejaard stel ontmoet. Overigens fietsen deze oudjes niet minder per dag dan ik. Mensen roepen onderweg nog allerlei lieve dingen, vanmorgen bood een oud mannetje me een biertje aan terwijl ik me de heuvel op perste.
t Moreel
De hoofdreden dat ik niet de kustroute wilde volgen is omdat me bij deze pelgrimtocht fietsen door de wijnvelden voorstelde en een zekere mate van afzien. De kustroute met een groep langs dure badplaatsen paste daar minder in. Eerlijkheidshalve moet ik er bij zeggen dat zemmen met mijn brandbenen nu niet kan terwijl ik dat heerlijk vind. Na Poitiers dus afscheid van de laatsten, alleen Egbert en Jan Wiers zitten mogelijk bij me in de buurt.
Afijn, ik ben op mijn wenken bediend! Vandaag 1 dag wijnvelden, is morgen weer over. In de regen gefietst en vandaag zwaar bewolkt. Na Poitiers dus afzien bij het zoeken naar een slaapplaats en een winkel. Hoewel ik de meest recenteaanpassingen van het boekje bij me heb, zijn de genoemdewinkels en campings gewoon dicht. Vannacht gedaanwat ik me voorgenomen had zeker niet te doen: geslapen op een verlaten camping. Hij stond aangekondigd met nieuwe telefoonnummers, als gite d etappe en B en B. Met de noorderzon vertrokken blijkbaar en dat na twee andere opgeheven campings. Mijn benen deden zoveel pijn dat ik niet verder probeerde. Eng? Ja! Maar het voelde er niet verkeerd. Vanmorgen gebeld naar diverse B en Bs daar de camings allemaal pas later open gaan. Noppes, nada. Gelukkig kon de toerist info mevrouw waar ik nu zit iets regelen bij een vriendin. Morgen moet ik er alweer om 9.00 uur uit terwijl ik morgen maar een klein stukje wil fietsen en wel naar het punt waar deze route samenkomt met de kustroute, dus toch.
Al met al vind ik het nog helemaal geweldig en de afgelopen dagen zijn goed voor het pelgrim gevoel, dat zeker.
Lieve Marieke duM, heel veel plezier met de voorbereidingen van je huwelijk!!! Er gebeurt wel enorm, veel in je leven hoor! Hub, naar de Mas fietsen lijkt me een pracht idee. Lieve dochters ik mis jullie, hou van jullie, geef een knuffel aan jullie liefdes en aan Sam.
Tot de volgende keer; dan zit ik hopelijk in de buurt van de Pyreneeen.
Liefs, Annemarie.
ps: foto`s lukken gewoonweg niet.
van Chartres tot en met Tours
Lieve allemaal,
Dit keer gewoon vanuit een internet cafe in Tours. Een aantal toetsen van die Fransen zitten op vreemde plaatsen dus het gaat langzaam. Straks ga ik ook nog proberen of ik eindelijk fotos kan plaatsen, wie weet.
Fietsfeiten
Bij vertrek van de camping vanmorgen per ongeluk de verkeerde teller op nul gezet; ,maar ik heb ruim 1000 km gefietst nu. Nu in Tours het eerste deel afgesloten, nieuw boekje poste restante opgehaald (na bezoek aan 3 postkantoren) en eerste boekje naarvia Marieke naar huis gestuurd. Langzaamaan gaat het steeds gemakkelijker. Ik bemerk een sterk psychologisch aspect in het lezen van de route, als er een percentage bijstaat kom ik niet ineens de heuvel op, anders vaak wel.
Mijn Vittorio fiets is inderdaad geweldig eniksta regelmatig met allerei mannen om de fiets heen allerlei quasi tecnische zaken te bespreken, grappig. Ook ben ik blij met het advies van de mannen van Vittorio: er kan niets stuk en als er iets piept gaat dat vanzelf over, klopt!
Bezienswaardigheden
De bezoeken hieraan worden frequenter, ik heb meer rust en een beter leefritme. Ik vertrek meestal om 8 uur (uit mezelf wakker van de vogels tussen 5.30 en 6.30 uur). Zodra ik een boulanger of alimention zie, doe ik boodschappen, het blijft altijd de vraag of je die dag nog een winkel tegenkomt. Dan fiets ik lekker door, eet en bezoek leuke plekjes als die er zijn in dit uitgestorven land. Aan het eind van de tocht doe ik dan heel rustig aan.
Chartes was mijn hoogtepunt in meerdere opzichten. Er schijnen speciale oerkrachten of leilijnen onder de kerk te lopen in een labyrinth. Mijn moeder vroeg of ik er iets vqn voelde. Het gekke is; dat Chartes rustig en stil is. In de stad maar ook was dit voelbaar op de camping. In de catedraal stonden stoelen over het labyrinth heen helaas maar ik ben er bovenop gaan zitten, iets naast de kern. Van binnen begon allerlei de vladderen, ik werd onrustig.
Ontmoetingen
Veel mede pelgrims. In Chartes waren ze met een heel stel die allen daar pauzeerden. Ik gedwongen langer dan ik van plan was omdat ik kokend water over mijn bovenbenen uitgooide. Het gasje mist inmiddels een pinnetje waardoor het niet stabiel is. Afijn, ik ruk ben broek van mijn lijf en roep water!!! Allen renden met bidons heen en weer zodat de boel 20 minuten gekoeld kon worden. En daar zat ik in mijn string...... Per taxi naar het ziekenhuis en daar verbonden. Volgende dag terug en recept gekregen voor van alles. Drie avonden met diverse mensen aan de wijn geweest, Herman, Petra en Hans (Hans moest vanwege knieen opgeven), Hanneke en Martin, Ria en Joop en de Vlamingen Michel en Nadine. Was buitengewoon gezellig. De meesten zal ik voorlopig niet tegenkomen. Ben eergisteren vertrokken en in 2 dagen 170 km naar Tours gefietst. Het lukt best.
t Moreel
Jullie lezen het, het moreel is prima. Vind het lekker om allen te fietsen. s Avonds iemand tegenkomen is fijn maar het is ook bijzonder alleen te zijn tbv de reflectie. Ik heb het gevoel dat ik er langzaam ingroei. Geen enkele behoefte naar huis te gaan. Heb het idee dat ik veel aan het smssen ben maar dat valt dus ernstig mee of tegen. Ik stuurde Marieke de vraag waarom ze niet reageerde op mijn berichtjes die ik niet stuurde. De laatste was alweer een tijd geleden.
Okee, op naar Poitiers, dat roept herinneringen op met Tim en Ireen. Wie weet herken ik iets daar.
Veel liefs, Annemarie
De Seine over, bijna in Chartres
Eerste drie dagen tot in hartje Breda
Lieve allemaal!
Vandaag laatste dag in Nederland. Daarom nam ik een hotelletje hier in Breda om een teken van leven te geven via mijn weblog. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk. Wifi verbinding in het hotel komt niet tot stand. VVV reeds gesloten, hotel kent geen adres internet cafe, Meike bood telefonisch hulp en vond er een die geblokkeerdblijkt wegens een klant die zich misdroeg. Gelukkig toch een ander gevonden.
Eens even proberen hoe het werken met het format lukt.
Fietsfeiten
Op 1 mei van start vanuit huis met Irene naar Haarlem. Wind in de rug, ging geweldig!
Maandag viaalternatieve routeeen stukextra langs de kust tot in Noordwijk, daar natuurlijk een rondje langs de Clinge.Heerlijk, ook hier de wind net zo'nbeetje van achteren. 's Middags via Leiden naar Rottemeren, ten noorden van Rotterdam. Mooie tocht maar vanaf Leiden heb ik net de wind tegen, bijna doorlopend. Erg vermoeiend en eengemiddelde snelheid van maar 15 km per uur oid.Vanacht gekampeerd, koud maar niet in mijn slaapzak, dus dat bevalt.Vandaag dus naar Breda. Weer bijna 80 km. Bij elkaar nu 225 km afgelegd in drie dagen en volgens het boekje maar 177 km van huis.
Bezienswaardigheden
Nederland is mooi. Achter Amsterdam kende ik de fietsroutes nog niet en ik ben opnieuw verrast. De start in Haarlem begon bij het st. Jacobshuis op de Hagestraat 10. Ooit een klooster, daarna een weeshuis waar de jongens en meisjes werkten in een drukkerij en een bejaardentehuis in het gebouw. De kapel was schuilkerk, ze brachten me er naar toe. Gebrandschilderde ramen over het leven van st. Jacob en een kleurrijk en goed bewaard altaar gebeuren. Ook nu is het gebouw voor'verschoppelingen' in gebruik
Daarna door de duinen naar Noordwijk. Langs de Clinge die nu de oude charme helemaal kwijt is door een lelijke aanbouw, grijze dakpannen en een grauw witte buitenkant. Leiden is natuurlijk prachtig en vele andere stadjes in Zuid Holland die ik nog niet kenden blijken ook erg mooi te zijn. Ik kom er een andere keer terug om eens goed rond te kijken, net als in Breda. Het landschap in Zuid Holland is veel mooier dan ik vermoedde. Veel akkerbouw, lammetjes, koeien, rieviertjes, pontjes, doorkijkjes. Relatief weinig braakliggend land, dat viel op. Breda doorkruiste ik snel op zoek naar deze computer, ook hier kom ik een andere keer terug.
Ontmoetingen
Tja, bij het vertrek diverse dierbaren. Ik vond het emotioneel, anderen ook merkte ik. Dat was fijn. Daan, je kompasbel is in gebruik en bevalt me goed. Fietsen met Irene de eerste dag was gezelligEen wat gematigder overgang dan in een klap iedereen achterlaten. Het was gezellig, we kletsen als vanouds veel onderweg en in het hotel. 's Avonds in Haarlem een glas wijn met Jolande gedronken, zij woont in de directe omgeving van Haarlem. Dat was mede bijzonder omdat ze betrokken was bij het tot stand komen van mijn verlof tbv deze reis.
Verder maak ik wel babbeltjes maar heb nog niet zo'n behoefte aan echte sessies. Ik ben nog wat in mezelf gekeerd en aan het nadenken, genieten van mijn omgeving en aan het stoeien met mijn vele fietstassen.
't Moreel
Hoe zal ik het noemen.... Stormachtig past wel bij het weer waarin ik fiets. Ik zal er wat over proberen te vertellen. Wat ik aan het doen ben is wel erg groot en ik kan dat niet goed overzien. Tot op heden kan ik niet verder denken dan een dag of maximaal twee vooruit. Ik fiets gewoon elke dag een stukje verder.
De eerste twee dagen was ik juigend. Vandaag ben ik vooral moe door het aantal kilometers. De mensen die mij goed kennen, weten dat ik dan wat ga mopperen. Vandaar dus het inleidende verhaal over het niet kunnen vinden van een internet cafe enzo. Oh ja, en de voorremmen van mijn fiets liepen vandaag aldoor aan en ik kreeg het niet goed opgelost.Ik doe er vandaag niets aan, morgen is er weer een dag. Ik weet waar ik eventueel een fietsenmaker kan vinden.
Ik ben heel snel terug in een stress stand. Ik realiseer me dat het goed is dat deze reis lang gaat duren om los te komen van het daagse jagen. Ook is daarvoor nodig dat ik niet alsmaar aan thuis denk. Dus Mam, ik laat heus af en toe wat van me horen, het gaat goed met me, laat me maar even. Ik zoek contact als ik daar behoefte aan heb en als het past in mijn fietsprogramma. Ik vind het wel heerlijk om wat van jullie berichtjes te ontvangen hoor! Peter, dank voor je boekje, ik begon er in tot in Haarlem, toen gaf ik het mee met Irene om later thuis uit te lezen.
Ik stop ermee om te gaan eten.Volgende keer mogelijk meer in rust een verslag.
De computer blijkt mijn apparaat niet te herkennen dus ik kan helaas dit keer geen foto's plaatsen.
Heel veel liefs,
Annermarie.
Het is bijna zover...........
Lieve allemaal,
Het is bijna zover. Op 1 mei aanstaande begint mijn grote avontuur en stap ik op de fiets naar Santiago de Compostela! Misschien fiets ik ook weer terug maar dat hoeft niet. Eerst maar eens kijken hoe de heenreis bevalt.
Lang onderweg zijn waardoor ik los kom uit ingesleten patronenis het doel van deze pelgrimage. Ik streef er niet naarom zoveel mogelijk kilometers in zo kort mogelijke tijdte maken maar om in een cadans te komen van een aantal uren per dag ontspannenfietsen door mooie landschappen, afgewisseldmetwat daagsebezigheden(zoals tent opzetten, koken, wassen, lezen, terrasjes bezoeken ende omgevingbekijken).
Op dit moment begin ik wat zenuwachtig te worden als ik visualiseer dat ik zomaar wegfiets van hier en van mijn meiden en andere momenten denk ik:'zal ik gewoon nuvertrekken?' Ik ben er ongeveer klaar voor.Mijn conditie is voor nu goed genoeg. Mijn spullen bijna allemaal in huis.Nog watdingen regelen, opruimen en mensen zien.
Ik houd een blog bij om jullie van basisinformatie tevoorzien. Ik vind het fijn om zo het gevoel te hebben dat er een lijntje naar jullie is. Daarbij is het een documentje voor mezelf. Ik kan me voorstellen dat ik maximaal 1 x per week iets schrijf maar misschien heb ik zo weinig nieuwste vertellen (of gewoon geen zin meer)dat ik 'weg-eb'. We zien wel.
Vanaf1 meizul je hier dan ook nieuwe verhalen en wat foto's vinden, en via de kaart weet je ongeveer waar ik me bevind en waar ik ben geweest.Om mijn denken een beetje te kaderen schrijf ik mijn 'verhalen' volgens een formatje. Fietsfeiten, Bezienswaardigheden, Ontmoetingen en 't Moreel. Foto's zullen gering en niet veel soeps zijn, i.e.g. meer herinneringen voor mezelf dan voor jullie interessant.
Wil je ook automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Tot in de pruimentijd en wie weet lees ik eens een berichtje van je!
Liefs,
Annemarie.